Pogrzeb 21-latka Zawiercie
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się o godzinie 11 w kaplicy cmentarnej w Zawierciu-Blanowicach.
Adriana pożegnała najbliższa rodzina, przyjaciele, koledzy z zakładu, w którym pracował czy też mieszkańcy Zawiercia i Poręby.
Nie zabrakło modlitwy, wiązanek kwiatów oraz łez.
Mszę świętą celebrowali ks. Grzegorz Borowik z parafii Świętego Józefa Oblubieńca NMP w Porębie oraz ks. Andrzej Karczewski, proboszcz parafii p.w. św. Mikołaja BW w Zawierciu-Kromołowie.
ZOBACZ TAKŻE:
Komenda Główna Policji: Nie było ingerencji policjantów wobec 21-latka z Zawiercia
Podczas kazania uczestnicy pogrzebu usłyszeli: - Edyta Geppert tak kiedyś śpiewała: „Ty, Panie tyle czasu masz, mieszkanie w chmurach i błękicie, a ja na głowie mnóstwo spraw i na to wszystko jedno życie, a skoro wszystko lepiej wiesz, bo patrzysz na nas z lotu ptaka, to powiedz czemu tak mi jest, że czasem tylko siąść i płakać? Ja się nie skarżę na swój los, potulna jestem jak baranek i tylko mam nadzieję, że... Że chyba wiesz co robisz Panie.” Droga rodzino, koleżanki i koledzy, wszyscy, którzy przyszli pożegnać Adriana - w tym bolesnym momencie tak naprawdę trudno jest cokolwiek powiedzieć. Trudno wysilić się na jakieś wzniosłe słowa. Być może byłoby lepiej dziś zamilknąć. Ludzkie słowa nie są w stanie wyrazić naszych uczuć, które wypełniają nasze serca. To ból rozstania, żal, może i nawet bunt tak mocno ściskający nasze serca. Te uczucia wzbudzają pytania: dlaczego? My chrześcijanie kierujemy je często ku Bogu, ponieważ tylko on może nam na nie odpowiedzieć. Panie Boże, dlaczego chłopak, którego życie dopiero rozkwitało, odchodzi? Dlaczego tak bardzo boli nas to rozstanie? Dlaczego i dlaczego? Mamy nadzieję, że tak jak śpiewa Edyta Geppert, Ty Panie wiesz co robisz. W chwilach takich jak, każde słowo będzie nieporadne i kalekie. Światłem w ciemności może być nam tylko słowo samego Pana Boga, bo ból przemieszany jest w nas z nadzieją (…). Adrian odszedł od nas. To prawda, którą trzeba nam dzisiaj przyjąć po chrześcijańsku - to znaczy z godnością i męstwem, ale nie poprzestać na tym, lecz zamienić ją w nadzieję i modlitwę. To jest dziś najważniejsze.(…) „A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść.? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy.? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika”. Nasza wiara chce dla nas - w takich trudnych chwilach - być podparciem. Powiedzieć, że miłość jest potężniejsza od śmierci. To prawda, że życie ziemskie Adriana tak szybko dobiegło końca, ale on wciąż żyje, tylko to jego życie nieco się zmieniło. Przybrało nową i lepszą formę. Do tego życia i my zdążamy(…). Kochana młodzieży pamiętajmy, że życie - choć piękne - tak kruche jest. Życie trzeba traktować poważnie i trzeba je szanować - można było usłyszeć podczas kazania.
Uroczystość przebiegała bardzo spokojnie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
