Tak w 2016 roku działała Huta Szkła w Zawierciu. To był zakład ze wspaniałą historią

Na terenie naszego kraju działało kilka hut szkła. Jedna z nich znajdowała się prawie w samym centrum Zawiercia. Tradycja wyrobów szklanych w tym regionie sięga XIX wieku. Pierwsze zapiski o zawierciańskiej hucie szkła pochodzą z 1880 roku. Jej właścicielem był Andrzej Chmielowski. Mały zakład zatrudniał 22 osoby i produkował szkło gospodarcze. Gdy Chmielowski zmarł, huta dwukrotnie zmieniała właścicieli.

W 1894 roku kupił ją Alojzy Reich, który reprezentował „S. Reich & Ska”. Zapłacił za nią 10 tys. rubli w srebrze. To był przełomowy moment dla zawierciańskiej huty szkła. Rodzina Reich była wtedy potentatem w przemyśle szklarskim. W tamtym okresie czasu rodzina Reich posiadała jedenaście hut i rafinerii szkła na terenie nie tylko Królestwa Polskiego, ale także Austrii, Czech i Moraw. Szybko zaczęto w nią inwestować. Na początku XX wieku w hucie szkła działały już dwie hale produkcyjne,trzy piece donicowe do wytopu szkła, trawialnia kryształów, malarnia oraz drukarnia. Rozpoczęto na dużą skalę produkcję szkła oświetleniowego, które trafiały na rynek austro-węgierski oraz carskiej Rosji. Pomagała w tym stale rozwijająca się kolej Warszawsko-Wiedeńska.

Huta Szkła w Zawierciu była jednym z ciekawszych zabytków miasta. Znajdowała się na Szlaku Zabytków Techniki i organizowała Industriadę. To właśnie podczas jednej z tych imprez odkryty został Marcin Burdziński, bardzo utalentowany grawer. Chociaż z zawierciańską Hutą Szkła związany był przez wielu lat, przyznaje, że grawerem został zupełnie przez przypadek. Wszystko przez spóźnienie do szkoły plastycznej.

Na początku zaczynał pracę jako zdobnik. Gdy jeden z grawerów miał odchodzić na emeryturę, szukał ucznia, któremu mógłby przekazać swoją wiedzę. Huta zorganizowała konkurs, który wygrał Marcin Burdziński. Nauka nie była prosta, bo grawerzy pracują w zupełnie inny sposób niż zdobnicy. Zdobnicy przykładają tarczę od spodu szkła. W ten sposób widzą poprzez szkło miejsce, w którym tarcza dotykać będzie powierzchnię. Grawer całą pracę wykonuje przykładając szkło do tarczy. Nie widzi, więc czy zrobi to w odpowiednim miejscu.

Zawierciański grawer jest ogromnie skromną osobą, która uważa, że ciągle jeszcze wiele nauki pozostało przed nim. Jego prace wywierają jednak duże wrażenie. Szczególnie słynny już puchar, na którym pojawiła się twarz Wiedźmina. Szczegółowość obrazu była bardzo duża. Widać było każdy włos i zmarszczkę tej postaci.

Na przełomie XX i XXI wieku kryształ przestał być uważany za towar luksusowy. Pięknie zdobione i ciężkie kryształowe patery, kieliszki, wazony oraz talerze zaczęły być uważane za symbol kiczu i tandety. Szybko wylądowały na strychu i w piwnicach czekając na lepsze dni. Niektórzy próbowali je sprzedać. Zazwyczaj bezskutecznie lub za marne pieniądze. Za dużą paterę można było dostać 20-30 złotych. Pod warunkiem, że mieliśmy szczęście i znaleźliśmy kupca. Lepsze czasy nastały dopiero w ostatnich latach. Wróciła moda na piękne kryształowe dekoracje.

Huta Szkła Zawiercie nie doczekała ich. W zakładzie czas się zatrzymał w latach PRL-u. Problemy zaczęły się po prywatyzacji w 2009 roku. To wtedy pojawiły się kłopoty z wypłacalnością.I już wtedy pracownicy od czasu do czasu zamiast pieniędzy dostawali kryształy. Potem od stycznia do maja 2015 roku prezesem był Jarosław Chłosta. Już wtedy zakład był w bardzo trudnej sytuacji finansowej.Na początku 2018 roku zamknięto produkcję w zawierciańskiej hucie szkła.