W tym roku minie 85. rocznica śmierci Franciszka Zientary, zasłużonego kapłana i społecznika ziemi zawierciańskiej

Franciszek Zientara urodził się w 1862 roku w Kobylnikach w dzisiejszym województwie świętokrzyskim. Gimnazjum średnie kończył w Pińczowie i Kielcach, a nauki teologiczne w seminarium duchownym w Kielcach. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1889.

- Pierwszą placówkę duszpasterską otrzymał w Goleniowach, a następnie w Złotym Potoku, Wodzisławiu i Kromołowie. W roku 1897 władze duchowne poleciły kapłanowi zorganizowanie parafii w Zawierciu. Osiadłszy tu odprawia nabożeństwa w malej kaplicy przy ul. Łośnickiej (Piłsudskiego), a jednocześnie rozpoczyna ciężką i żmudną pracę około budowy kościoła parafialnego.

Był budowniczym i pierwszym proboszczem parafii w Zawierciu, dzisiejszej bazyliki. W czasie I wojny światowej stał na czele komitetu niesienia pomocy zawiercianom, nękanym zgubnymi skutkami wojny.

- W roku 1908 została zakończona budowa parafii w Zawierciu, a on mianowany został jej pierwszym proboszczem. W krótki czas potem mianowany został dziekanem dekanatu zawierciańskiego. Na tym stanowisku w roku 1914 obchodzi 25-lecie kapłaństwa, a za zasługi położone dla idei kościoła mianowany został kanonikiem honorowym kapituły kieleckiej.

W dniu 8 grudnia 1928 roku parafia zawierciańska obchodziła 25-lecie swego istnienia, a ks. Zientara jednocześnie obchodził 25-lecie swego probostwa.

- Celem uczczenia z tej okazji Jego zasług, zawiercianie ufundowali trzy dzwony do kościoła, z których największy ochrzczony został imieniem Jego patrona św. Franciszka z Asyżu. Następnie biskup częstochowski ks. dr. Kubina wyjednał w Rzymie nominację dla Niego na Prałata Jego Świątobliwości.

Był członkiem rady pedagogicznej TAZ i innych organizacji, które troszczyły się o edukacje dzieci robotników w Zawierciu. Troszczył się o miejscowych robotników i rolników, zrzeszając różnego rodzaju stowarzyszenia, na jego sercu leżał także rozwój miasta, był on prezesem Stowarzyszenia Upiększania Miasta. Prężnie współpracował z właścicielami fabryk w Zawierciu oraz władzami miasta troszcząc się o jego przyszłość.

W dniu 24 marca 1938 roku czując wyczerpanie pracą i przez nękanie zbyt częstymi chorobami wyjechał do Częstochowy, gdzie na ręce ks. biskupa Kubiny, złożył godność proboszcza parafii zawierciańskiej. Wieczorem tego dnia, wracając z dworca kolejowego dorożką na plebanię w Zawierciu uległ nieszczęśliwemu wypadkowi. Po ciężkich cierpieniach późnym wieczorem dnia 11 kwietnia 1938 zamknął oczy na wieki.

- W tej smutnej chwili zeszedł ze świata me tylko długoletni proboszcz tutejszej parafii, ale i najcenniejsza jednostka będąca wzorem i świecznikiem wszystkich kierunków życiowych i społecznych miasta Zawiercia.
Śp. ks. prałat Zientara był tu postacią nadzwyczaj popularną, a mimo swego sędziwego wieku, liczył bowiem 76 lat brał do ostatniej chwili żywy udział w życiu społecznym miasta.

Za długoletnią pracę społeczną został odznaczony krzyżem kawalerskim orderu Polonia Restituta.

Jego pogrzeb odbył się w czwartek 14 kwietnia 1938 roku na cmentarzu parafialnym. W ostatniej drodze towarzyszył mu arcybiskup Teodor Kubina, ponad stu kapłanów, oraz ponad dziesięć tysięcy wiernych.

- Był niezmordowanym twórcą i krzewicielem katolickiego życia w Zawierciu. Był to kapłan naprawdę Chrystusowy. Żył z Chrystusem i według Chrystusa. Jak Chrystus w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza całkowicie nam się oddaje, tak śp. ks. Zientara według jego przykładu całkowicie oddał się powierzonym sobie owieczkom. Zawiercie nadal żyje jego duchem - głosił na jego pogrzebie bp Teodor Kubina.

Artykuły o księdzu Franciszku Zientarze w archiwach odnalazł kanał FB i YT Ciekawa Przeszłość, badający zapomnianą i nieznaną historię Zawiercia.