Zawiercie: Tajemniczy Klient, czyli subiektywny przewodnik po smakach powiatu

Chyba jedynym, który odważył się na wyraźne sugestie co do wiejskiego charakteru kuchni, jest Karczma Wiejskie Jadło w Porębie. Niepozorny lokal, przy ruchliwej DK 78, niczym szczególnym się wyróżnia. Tylko kamienny ganeczek wystający z ciągu szarych i smutnych zabudowań i malutki parking na cztery auta, świadczy że coś tam jest, bo i szyld nie bije po oczach. Wnętrze.

Pierwsze wrażenie jest mylące, bo wydaje się że jest ciasno i wąsko. Dopiero dokładne rozejrzenie się po lokalu powoduje że nabiera on uroku. Jest przytulnie. Przyjemne ciepło i delikatne zapachy. Oczekiwany wystrój. Bez nachalności młyńskich kół i prymitywnie dłubanych lipowych bożków. Drewniane stoły i ławy, trochę kamienia na ścianach, ale wszystko to ma dyskretny urok. Czysto. Podoba się. Liczę na to, że jedzenie dla właściciela jest najważniejsze. Karta niezbyt długa i jest w niej wszystko, co chcielibyśmy widzieć w takich okolicznościach (choć sałatka grecka z fetą jest tu zaskakującym intruzem). Jest kwaśnica, żurek po wiejsku, flaczki, rosół. I śledź w śmietanie i oscypek z żurawiną. Żeberka w miodzie, golonko w piwie i pierogi.

Na pierwszy ogień kwaśnica. Uff. Bałem się, że będzie ortodoksyjna aż do bólu. Na szczęście to nie beskidzki klasyk dla fanatyków ziemniaka zalanego wodą i gotowanego z garścią kiszonej kapusty i kawałkiem kości, ale dobra, w wersji soft, nie zraża do tego dania. Warto spróbować. Flaczki - jedne z lepszych jakie jadłem. Może trochę zbyt rozgotowane ale przyprawione bezbłędnie. Teraz golonko i żeberko w miodzie. Obydwa poprawne, golonko dobrze zapeklowane i upieczone, żeberko z wyważoną proporcją miodu i ziół, przyjemny sos. Wszystko sprawia wrażenie świeżości. Do tego domowe ciasto, herbata. Jest OK.

Tajemniczy Klient*
* znawca tematyki kulinarnej, członek jury w wielu prestiżowych konkursach kulinarnych w Polsce.