Historia Stanisława Pasierbińskiego

Historia Stanisława Pasierbińskiego

Na początek był tam jeszcze drewniany dom, a później powstał charakterystyczny budynek z jeszcze bardziej charakterystyczną wieżyczką. Stanisław Pasierbiński był farmaceutą, ale interesował się także biologią i astronomią.

Jak przekazują członkowie rodziny, właśnie ta wieżyczka umożliwiała mu obserwowanie gwiazd. Faktem jest, że z tej perspektywy miał do nich zdecydowanie bliżej, niż patrząc z ulicy Aptecznej. Warto dodać, że pod koniec XIX wieku Stanisław Pasierbiński założył tam również… wytwórnię wody sodowej.

Zacznijmy jednak od początku. Stanisław Pasierbiński senior urodził się w 1837 roku Szczekocinach.
Był synem Małgorzaty i Szymona. Jego ojciec był najprawdopodobniej byłym żołnierzem napoleońskim i właścicielem warsztatu tkackiego.

Według własnoręcznie napisanego życiorysu, znalezionego na odwrocie dyplomu ukończenia drugiego kursu studiów uniwersyteckich, Stanisław Pasierbiński do 10. roku życia przebywał razem ze swoimi rodzicami, a od 1847 roku do 1853 roku był uczniem Szkoły Wyższej Realnej w Kielcach.

Jego wnuk Antoni Piaskowski, przekazał jego notatki z wykładów historii do zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.

Po ukończeniu szkoły w Kielcach Stanisław Pasierbiński do sierpnia 1856 roku był uczniem farmacji w aptece w Szczekocinach, a już po uzyskaniu dyplomu pomocnika aptecznego - od sierpnia 1856 roku do sierpnia 1858 roku - pracował w aptece we Włocławku.

Dyplom wydała Rada Lekarska Królestwa Polskiego, a na odwrocie widać tekst przysięgi w języku polskim i rosyjskim.

Stanisław Pasierbiński uzyskał dyplom prowizora farmacji 9 listopada 1861 roku w Cesarsko-Królewskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie.

Dyplom wydrukowano zarówno w języku polskim, jak i rosyjskim.

W lutym 1867 roku Stanisław Pasierbiński zawarł związek małżeński z rodowitą warszawianką Marią Słomińską. Ślub odbył się w kościele św. Aleksandra na Placu Trzech Krzyży w Warszawie, a rodzina Słomińskich mieszkała wówczas na rogu ulicy Marszałkowskiej i najprawdopodobniej Wilczej.

Po ślubie młode małżeństwo przeniosło się do Siewierza, gdzie Stanisław Pasierbiński był... biznesmenem.
Założył tam aptekę. Do chwili obecnej zachowało się nawet pozwolenie wydane w grudniu 1867 roku przez Wydział Lekarski Urzędu Gubernialnego w Piotrkowie. Apteka była zlokalizowana w domu Pralińskiego, a później przeniesiono ją do domu Nowaka.

Zawierciańska apteka powstała początkowo jako filia siewierskiej apteki. W latach 1872 - 1876 apteka mieściła się w drewnianym domu, który stał na sąsiedniej posesji przy ulicy Aptecznej. W głębi Stanisław Pasierbiński wybudował niewielki jednopiętrowy domek. Na parterze znajdowała się wytwórnia wód mineralnych. Przeniesiono ją później do lokalu, w którym mieściła się apteka.

Drewniany dom spłonął przed I wojną światową, a pozostałości rozebrano. Około 1878 roku małżeństwo Pasierbińskich przeprowadziło się do Zawiercia, a apteka w Siewierzu została sprzedana.

Nowy dom przy ulicy Aptecznej 12 w Zawierciu został wybudowany w 1886 roku.

Stanisław i Maria Pasierbińscy doczekali się 12 dzieci - sześciu córek i sześciu synów. Stanisław Pasierbiński senior był działaczem i propagatorem Ruchu Opieki nad Zwierzętami, w czym pomagał mu między innymi syn - Stanisław Pasierbiński junior.

Stanisław Pasierbiński senior zmarł nagle w 1897 roku, a pochowano go na cmentarzu w Kromołowie. Później ciało zostało przeniesione do rodzinnego grobu na nekropolii w Zawierciu. Żona Stanisława, Maria zmarła w 1918 roku.
Stanisław Pasierbiński był pradziadkiem Witolda Dulęby (autora między innymi książki "Arlekino Arlekino").

Artykuł powstał, dzięki materiałom przekazanym nam przez Witolda Dulębę.